Recht van spreken: "De meerderheid en de adviescommissies: een gedwongen huwelijk"

Na een kleine twee jaar is het meer dan duidelijk dat de huidige meerderheid geen fan is van adviescommissies.  Deze adviescommissies zijn nochtans wettelijk voorzien en tellen talloze vrijwilligers die tijd vrijmaken om elk op hun eigen specialisatiegebied proberen de gemeentelijke werking te verbeteren (waarvoor dank!).
 
We hebben echter al verschillende keren kunnen merken dat het advies van deze commissies niet wordt gevolgd of dat de lijvige dossiers pas ter zitting worden voorgelegd, wat de werking van deze commissies aardig in het gedrang brengt.

Zo moesten de leden van de sportraad het meerjarenplan goedkeuren op een drafje. De € 40 000 sponsoring voor de Belgische kampioenschappen wielrennen hebben zij evenwel niet gezien. De meerderheid had dit budget gezet onder de noemer Citymarketing.

In de bibliotheekraad wou de bevoegde schepen dat leerkrachten van buiten onze gemeente ook boeken konden lenen in onze bibliotheek. De bibliotheekraad vond dit echter geen goed idee en keurde dit punt (terecht) af. In de notulen was er daar nadien echter niets van terug te vinden. In de gemeenteraad vroeg Kristof Pillaert dan maar hoe het daar mee zat. De schepen deed alsof zijn neus bloedde en herinnerde zich niets van dit voorval.

In de cultuurraad tenslotte wou de schepen uithalen naar het voormalige Feestcomité. Bij wijze van een kermisreglement zou hij de subsidies retroactief terugvorderen. Dit reglement kregen de leden van de cultuurraad pas de dag voor de vergadering. Gelukkig waren enkele leden van de cultuurraad aardig bij de pinken en konden ze de voltallige raad ook overtuigen van deze onzin. De raad schrapte unaniem dit artikel.

Dit zijn natuurlijk maar enkele voorbeelden die we hier aanhalen. Ze getuigen alvast van het weinige respect die de meerderheid toont t.o.v. deze adviesraden.

Kristof Pillaert